بررسی برخی خصوصیات فیزیولوژیک، مورفولوژیک و فنولوژیک آفتابگردان (Helianthus annuus L.) تحت تأثیر منابع زیستی و شیمیایی نیتروژن و فسفر

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

• زینب یوسف پور ¹
• علیرضا یدوی ¹
• حمید رضا بلوچی ²
• هوشنگ فرجی ¹

¹ گروه زراعت و اصلاح و نباتات، دانشـکده کشـاورزی دانشگاه یاسوج، ایران

² گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

10.22067/jag.v6i3.21528

چکیده

منظور بررسی اثر کودهای شیمیایی و زیستی فسفره و نیتروژنه بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک، مورفولوژیک و فنولوژیک آفتابگردان این آزمایش در سال زراعی 1390 در مزرعه ا ی در ایوانغرب ( استان ایلام) به صورت اسپلیت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. در این آزمایش فاکتور اصلی شامل 4 سطح کود شیمیایی نیتروژن و فسفر (0، 33، 66 و 100 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر مورد نیاز) و فاکتور فرعی شامل فاکتوریل کاربرد کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور2 در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح) در نظر گرفته شد. نتایج حاصله از این آزمایش نشان داد تلقیح بذور آفتابگردان با کود زیستی نیتروکسین سبب افزایش معنی دار 4/8 درصدی کلروفیل a در برگ آفتابگردان گردید. مصرف کودهای شیمیایی تأثیر معنی داری بر صفات مورفولوژیک آفتابگردان داشت، به طوری که کاربرد 100 درصد کود شیمیایی مورد نیاز نسبت به سطح عدم کاربرد کود شیمیایی، باعث افزایش 92/4 درصدی در ارتفاع ساقه آفتابگردان گردید. برهمکنش نیتروکسین و فسفات بارور2 بر GDD مورد نیاز تا غنچه-دهی اثر کاهشی معنی داری داشت، به طوری که در عدم حضور نیتروکسین، با کاربرد فسفات بارور2، میزان GDD مورد نیاز تا غنچه-دهی آفتابگردان 38 واحد کاهش یافت. تلقیح بذر با نیتروکسین و فسفات بارور2 نیز به ترتیب باعث افزایش 25/2 و 60/2 درصدی GDD مورد نیاز برای پر شدن دانه ی آفتابگردان نسبت به عدم تلقیح شد.. در نهایت با توجه به نتایج حاصله می توان بیان نمود که تلقیح بذور آفتابگردان با کودهای زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 در کنار مصرف کودهای شیمیایی از طریق بهبود صفات مختلف، افزایش عملکرد دانه را به دنبال خواهد داشت

کلیدواژه‌ها

• عملکرد دانه
• غنچه دهی
• فسفات بارور2
• کودهای زیستی
• نیتروکسین

---

عنوان مقاله [English]

Evaluation of some physiological, morphological and phonological characteristics in Sunflower (Helianthus annuus L.) influenced by biological and chemical sources of nitrogen and phosphorus

نویسندگان [English]

• Zeinab Yousefpoor ¹
• Alireza Yadavi ¹
• Hamid Reza Balouchi ²
• Hooshang Farajee ¹

¹ Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agriculture, Yasouj University, Iran

² Department of Agriculture and Plant Breeding, Faculty of Agriculture, Yasouj University, Yasouj, Iran

چکیده [English]

In order to study the Effect of Biological and Chemical Fertilizers of Nitrogen and Phosphorus on some physiological, morphological and phenological traits of sunflower this study was carried out in Eivanegharb (Ilam province) in summer of 2011. Treatments were arranged in split factorial based on RCBD with three replications. The main plot include 4 levels of phosphorus and nitrogen chemical fertilizer (0, 33, 66 and 100% of nitrogen and phosphorus fertilizer requirements) and subplot includes factorial of Nitroxin and Phosphate Barvare2 application with two levels (inoculation and noninoculation) The results showed Ntroxin application had a significant increase (8.4 percent) in a chlorophyll. Chemical fertilizers use had a significant effect on sunflower morphological characters, so that the use of 100% required chemical fertilizer compared to the control increased sunflower stem height 4.92 percent. Nitroxin and Phosphate Barvare2 Interaction had a significant decrease effect on GDD needed until budding, so that in Nitroxin absence, Phosphate Barvare2 application, reduced the amount GDD needed until budding sunflower (38 units). Seed ccompared to the non-inoculation increased GDD needed for sunflower grain filling 2.25 and 2.60 percent Respectively. Finaly base on this study can explain that sunflower seed inoculation with Nitoxin and Phosphat barvar2 biofertilizer in addition chemical fertilizer application, yield will increase trough improvement of different traits

کلیدواژه‌ها [English]

• grain yield
• Budding
• Phosphate Barvare2
• Biofertilizers وNitroxin